هدف مقاله حاضر، تعیین استراتژی بهینه ایران در صادرات گاز طبیعی با استفاده از رویکرد مدل‌سازی عامل‌بنیان (ABM) می­باشد. بدین منظور، با مد نظر قرار دادن 10 کشور مورد هدف ایران برای صادرات گاز و 7 کشور عمده­ رقیب عرضه­کننده گاز در این بازارها و با استفاده از سه عامل تصمیم­گیری شامل قیمت، زیرساخت و ریسک، به شبیه‌سازی  نحوه عملکرد و رفتار کشورهای واردکننده و عرضه­کننده گاز پرداخته شده است. بر همین اساس، نحوه تعامل و سازوکار انتخاب کشورهای واردکننده و عرضه­کننده در قالب یک چارچوب مفهومی طراحی و در محیط نرم افزار Anylogic پیاده­سازی شده و نهایتا میزان صادرات و واردات گاز میان این کشورها برای یک بازه 9 ساله (شامل سه دوره 3 ساله) استخراج شده است. یافته‌های تجربی دلالت بر این دارد که در دوره سه ساله اول، اولویت­های صادراتی ایران به ترتیب به کشورهای ترکیه، عراق و ارمنستان می­باشد. در دوره سه ساله دوم، در صورت تکمیل شدن بخش پاکستانی خط لوله ایران-پاکستان و احداث خط لوله ایران- عمان، ایران می­تواند به صورت قابل‌توجهی صادرات گاز خود به این دو کشور گسترش دهد و در دوره سه ساله سوم می­بایست علاوه بر کشورهای ترکیه، عراق، پاکستان و عمان به گسترش صادرات خود به گرجستان از طریق خط لوله و به هند و چین از طریق LNG بپردازد.<span dir="LTR" style="font-size: 10pt; mso-ascii-font-family: " times="" new="" roman";="" mso-ascii-theme-font:="" major-bidi;="" mso-fareast-font-family:="" calibri;="" mso-fareast-theme-font:="" minor-latin;="" mso-hansi-font-family:="" "times="" mso-hansi-theme-font:="" mso-bidi-font-family:="" "b="" nazanin";"="">