در فرایند تولید، انرژی از اصلی­ترین نهاده­های تولید می­باشد. بنابراین، توجه به کارایی انرژی برای دست‌یابی به سطح بالاتر رشد ضروری است. این پژوهش، بهره­وری ­انرژی مصرفی بخش تولیدی استان­ها را با استفاده از یک مدل ناپارامتریک در چارچوب ستانده مطلوب و نامطلوب و داده­های استانی سال­های 1393-1385 در مناطق همگن صنعتی بررسی می­کند. مقاله حاضر در پی اندازه­گیری بهره­وری انرژی استان­های کشور از طریق اندازه­گیری کارایی انرژی است به گونه­­ای که کارایی انرژی به عنوان نماینده­ای از بهره­وری انرژی اندازه­گیری می­شود. نتایج برآوردهای صورت‌گرفته این بود که نحوه استفاده از نهاده­ انرژی در بخش­های تولیدی استان­ها در سطح مطلوب نیست. در بین استان­های تهران، اصفهان و خوزستان، استان خوزستان کمترین و استان اصفهان بیشترین بهره­وری ­انرژی را دارد. در بین استان­هایی که از نظر صنعتی بودن در خوشه چهارم قرار می­گیرند، استان خراسان رضوی کمترین  بهره­وری انرژی را دارد. در بین استان‌هایی که در خوشه پنجم قرار دارند، استان هرمزگان پایین­ترین بهره­وری انرژی را دارد.