در اسناد بالادستی کشور بر ضرورت تولید صیانتی از مخازن نفتی تاکید شده است. بهمنظور اصلاح نوع قرادادهای قبلی، وزارت نفت طراحی نسل جدیدی از قراردادهای بالادستی تحت عنوان قراردادهای نفتی ایران (IPC) را با هدف تولید صیانتی از میادین نفتی در دستور کار قرار داد. میدان درود از جمله میدانهای نفتی میباشد که قرارداد بیع متقابل نتوانسته است اهداف تولید صیانتی را در آن محقق کند. براین اساس در تحقیق حاضر به منظور بررسی اثربخشی قراردادهای IPC در تحقق تولید صیانتی، با استفاده از روش بهینهسازی پویا مسیر بهینه تولید در قراردادهای IPC با مسیر بهینه تولید شرکت ملی نفت ایران در میدان درود با تغییر پارامترهای قراردادی و تحت سه سناریوی مرجع، سختگیرانه و جذاب محاسبه و با استفاده از روش تحلیل دادهها نتایج با همدیگر مقایسه شده است. نتایج نشان میدهد که اولا، علیرغم تلاش شرکت ملی نفت ایران برای طراحی نوع مؤثرتری از قرارداد نفتی و ایجاد جذابیت برای سرمایهگذار، در قرارداد IPC نیز آنچه که اصطلاحا به اثر اختلالی مشهور است دیده میشود. این موضوع بدان معنی است که مسیر بهینه تولید از منظر شرکت ملی نفت ایران با مسیر بهینه قابل دستیابی به‌وسیله شرکتهای بینالمللی متفاوت بوده و در عمل پیمانکار قادر به برآورده ساختن خواستههای تولیدی شرکت ملی نفت در چارچوب نوع قرارداد IPC نیست. ثانیاً، جذابیت رژیم مالی قراردادهای IPC تأثیری بر انجام عملیات ازدیاد برداشت و تولید صیانتی از مخزن توسط پیمانکار ندارد. در همه سناریوهای قراردادی، پیمانکار عدم تزریق یا تزریق سطح محدودی از سیال را به‌عنوان گزینه بهینه انتخاب خواهد کرد.
Mahmoudi V, Ebrahimi S N, Ghasemi S. A Comparison of Optimal Production of NIOC under Neutral State and IOC's Optimal Production Profile under IPC Limitations by Emphasizing on EOR/IOR Methods - Dorood Oil Field Development Case Study. Quarterly Journal of Energy Policy and Planning Research 2019; 5 (4) :33-66 URL: http://epprjournal.ir/article-1-747-fa.html
محمودی وحید، ابراهیمی سید نصرالله، قاسمی صادق. مقایسه مسیر بهینه تولید شرکت های بین الملی نفتی و شرکت ملی نفت در چارچوب قراردادهای جدیدی نفتی ایران (IPC) با تاکید بر تولید صیانتی – مطالعه موردی میدان نفتی درود. فصلنامه پژوهش های سیاست گذاری وبرنامه ریزی انرژی. 1398; 5 (4) :33-66
