هدف اصلی این پژوهش ارزیابی و مقایسه کاراییانرژی 30 استان ایران با بهرهگیری از رویکردهای مختلف تحلیلپوششیدادهها و نیز روش اندرسون و پترسون طی دوره 1388-1392 میباشد. برای این منظور از ترکیب دادههای مختلف ورودی (شامل مصرف کل انرژی،نیرویکار، موجودی سرمایه، مصرف سوختهای فسیلی و مصارف تجدیدپذیر) وخروجیهای اقتصادی(شامل تولید ناخالص داخلی، ارزش افزوده بخش صنعت وخدمات)، برای ارزیابی و رتبهبندی کارایی انرژی استانها استفاده شده است. نتایج برآورد مدل، حاکی از بالاتر بودن میزان کارایی مدلهایی است که مصرف انرژی و خروجیهای اقتصادی را به شکلی جامع ((مدلM4) برخلاف مدلهای ساده در نظر گرفتهاند. همچنین بررسی شاخص مالمکویئست (MI) در بین استانهای ایران نشاندهنده بهبود کارایی در استانهای اصفهان، تهران، بوشهر، ایلام، خراسان رضوی، خوزستان، قزوین، مرکزی، کهگیلویهوبویراحمد و هرمزگان است. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، مهمترین پیشنهاد سیاستی پژوهش به سیاستگذاران و برنامهریزان انرژی آن است که با تنطیم سیاستهای حمایتی از بخشهای خاص اقتصادی و یا گسترش منابع انرژی، به جانشینی مصرف منابع تجدیدپذیر به جای مصارف سوختهای فسیلی مبادرت ورزیده و از طریق تغییر ساختار اقتصاد به بهبود کارایی انرژی در استانهای کشور کمک نمایند.
Nazemi A, Karimi F, Mamipoor S, Feshari M. Energy Efficiency in Iran Provinces: DEA Approach. Quarterly Journal of Energy Policy and Planning Research 2019; 5 (1) :103-142 URL: http://epprjournal.ir/article-1-352-fa.html