انرژی و بهره‌وری آن از مهم‌ترین موضوعاتی است که در سیاست‌گذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌های تمام کشورها از جمله ایران به آن پرداخته می‌شود. این در حالی است که در بین بخش‌های اقتصادی، بخش صنعت از مهم‌ترین مصرف‌کنندگان انرژی می‌باشد و بنابراین، اهمیت بهره‌وری انرژی در این بخش دوچندان است. بر این اساس، پژوهش  حاضر با هدف بررسی تمایزات منطقه‌ای در بهره‌وری انرژی صنایع تولیدی ایران طی سالهای 1392-1382 تنظیم شده است. در این راستا، داده‌های مورد نیاز شامل ارزش ستانده، تعداد نیروی کار، میزان انرژی مصرفی و ارزش افزوده از مرکز آمار ایران استخراج و موجودی سرمایه با روش موجودی دائمی برآورد گردیده است. پس از تخمین تابع تولید کاب-داگلاس با استفاده از داده‌های تابلویی، بهره‌وری تعمیم‌یافته انرژی در صنایع تولیدی استانها محاسبه و مقایسه شده است. نتایج پژوهش حاضر دلالت بر آن دارد که سطح بهره‌وری انرژی در بسیاری از استانها بسیار نازل بوده و با گذشت زمان نیز بهبود چندانی نیافته است. بعلاوه، بهره‌وری انرژی در بسیاری از استانها و در سال‌های مختلف کاهش یافته است. هرچند با گذشت زمان از ناهمگنی استانها کاسته شده، اما این کاهش به سبب کاهش قابل توجه سطح بهره‌وری انرژی در استانهای پیشتاز بوده است. همچنین بهره‌وری انرژی در استانهایی با بیشترین سهم انرژی مصرفی و ارزش افزوده کاهش یافته است. در مجموع، نتایج این مطالعه دلالت بر ضرورت بازنگری و پایش سیاست‌گذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌های انرژی در صنایع تولیدی دارد.