از مهم‌ترین اهداف در بازنگری ساختار بازار بینمجتمعی در صنعت پتروشیمی ایران، ایجاد محیطی رقابتی در این بازار است.محیط رقابتی میتواند باعث رشد و پویایی بازار گردد. پژوهش پیشرو، باانگیزه ارزیابی میزان رقابت بین شرکت‌های پتروشیمی کشور شامل پتروشیمی مارون، جم، امیرکبیر، تبریز، آریاساسول، بندرامام و کاویان در بازار بین مجتمعی تولیدکننده اتیلن کشور مبتنی بر داده‌های سال 1399 است. به‌منظور بهره‌گیری از مدل کورنو که برای سنجش انحصار در بازار کاربرد دارد، ابتدا با شاخص سهم بازار، شرکت‌های حاشیه‌ای و شرکت‌های راهبردی مشخص می شود. با هدف حداکثرسازی سود و حداقل سازی هزینه هر یک از شرکت ها، دستیابی به تعادل کورنو دنبال می شود. این تلاش تا رسیدن به نقطه تعادل مدل کورنو ادامه می یابد. یافته‌های پژوهش حاضر بیانگر آن است که سه شرکت بزرگ در تولید اتیلن شامل شرکت‌های پتروشیمی جم، آریاساسول و مارون در کشور دارای سهم بازار بالاتری بوده و در بازار تعیین کننده هستند. در ادامه شاخص لرنر نیز برای این شرکت‌های پتروشیمی محاسبه شده و نشان میدهد که شرکت پتروشیمی آریاساسول با سهم بازار قابل‌توجه و شاخص لرنر بالا از قدرت تأثیرگذاری بالایی برخوردار است. بعنوان نتیجه می‌توان گفت که تمامی شرکت‌های پتروشیمی کشور شاخص لرنر بالای5/0 داشتهاند که نشان از قدرت بالای بازار آن‌هاست. پیشنهاد مطالعه آن است که دولت میتواند با سرمایهگذاری و تشویق برای ورود تولیدکنندگان بیشتر در این بازار و همچنین اعمال سیاست کنترل خوراک، از درجه انحصار در این بازار بکاهد.
