این تحقیق با هدف شناسایی و اولویت بندی موانع ترویج خودروهای برقی در ایران انجام شده است. گام نخست تحقیق به شناسایی موانع اصلی شامل 1) موانع سمت عرضه 2) موانع زیرساختی 3) موانع سمت تقاضا 4) موانع تخریب خلاق اختصاص یافته است. در یک تحلیل نخبگی، موانع شناسایی شده برای بازبینی در اختیار کارشناسان شرکتهای حوزه خودرو احتراق داخلی و خودروی برقی قرار گرفت. پس از بازبینی موانع، معیارهای اصلی به همراه 23 زیرمعیار اولویتبندی شدند.برای اولویتبندی موانع از روش تحلیل سلسله مراتبی فازی باکلی از طریق مقایسات زوجی بین موانع با کمک پرسشنامه آنلاین استفاده شده است. پرسشنامه تحقیق توسط جمعی از خبرگان فعال در بخشهای مختلف صنعت، دانشگاه و نهادهای دولتی ذیربط، تکمیل شده است. نتایج حاصل نشان میدهد، از میان 4 مانع اصلی، موانع زیرساختی با وزن 0.31در رتبه اول، موانع تخریب خلاق با وزن 0.29 در رتبه دوم، موانع سمت عرضه با وزن 0.25 در رتبه سوم و موانع سمت تقاضا با وزن 0.15 در رتبه چهارم قرار دارند. همچنین از بین 23 زیرمعیار، زیرمعیار در دسترس نبودن زیرساخت شارژ عمومی (کمتوان و پرتوان) با وزن 0.136 در رتبه اول، گسترده نبودن زیرساخت شارژ خانگی/ تجاری با وزن 0.074 در رتبه دوم و پرداخت یارانه چشمگیر به سوختهای فسیلی با وزن 0.064 در رتبه سوم قرار دارند.
