در گذشته، در برنامه ریزی توسعه ظرفیت تولید برق، تامین بار مصرفی، سطح قابلقبول قابلیت اطمینان و کمینه بودن هزینهها نقش اصلی را ایفا میکرد. امروزه رعایت ملاحظات زیستمحیطی از اولویتهای مهم برنامهریزی به شمار میآید. این رویکرد هزینه توسعه ظرفیت تولید را افزایش میدهد. دوستداران محیطزیست ادعا دارند این افزایش با کاهش هزینههای خارجی ناشی از کاهش آلایندگی طرحهای توسعه جبران میشود. برای اثبات این ادعا، مطالعات چندانی بویژه با استفاده از دادههای واقعی صورت نگرفته است. در مقاله حاضر با شبیهسازی شبکهای نزدیک به شبکه برق ایران، اثر محدودیت انتشار آلایندههای زیستمحیطی بر برنامهریزی توسعه ظرفیت نیروگاهها در بازه زمانی سالهای 1405- 1384 مطالعه و تغییر در هزینههای توسعه سیستم قدرت با تغییر در هزینه آسیبهای زیستمحیطی، مقایسه شده است. نتایج نشان میدهد افزایش هزینه ناشی از اعمال محدودیت در میزان انتشارآلایندهها در بلندمدت با کاهش هزینه خارجی ناشی از انتشار آنها جبران میشود.