هدف مقاله حاضر، تعیین استراتژی بهینه ایران در صادرات گاز طبیعی با استفاده از رویکرد مدلسازی عاملبنیان(ABM)میباشد. بدین منظور، با مد نظر قرار دادن 10 کشور مورد هدف ایران برای صادرات گاز و 7 کشور عمده رقیب عرضهکننده گاز در این بازارها و با استفاده از سه عامل تصمیمگیری شامل قیمت، زیرساخت و ریسک، به شبیهسازی نحوه عملکرد و رفتار کشورهای واردکننده و عرضهکننده گاز پرداخته شده است. بر همین اساس، نحوه تعامل و سازوکار انتخاب کشورهای واردکننده و عرضهکننده در قالب یک چارچوب مفهومی طراحی و در محیط نرم افزارAnylogicپیادهسازی شده و نهایتا میزان صادرات و واردات گاز میان این کشورها برای یک بازه 9 ساله (شامل سه دوره 3 ساله) استخراج شده است. یافتههای تجربی دلالت بر این دارد که در دوره سه ساله اول، اولویتهای صادراتی ایران به ترتیب به کشورهای ترکیه، عراق و ارمنستان میباشد. در دوره سه ساله دوم، در صورت تکمیل شدن بخش پاکستانی خط لوله ایران-پاکستان و احداث خط لوله ایران- عمان، ایران میتواند به صورت قابلتوجهی صادرات گاز خود به این دو کشور گسترش دهد و در دوره سه ساله سوم میبایست علاوه بر کشورهای ترکیه، عراق، پاکستان و عمان به گسترش صادرات خود به گرجستان از طریق خط لوله و به هند و چین از طریق LNGبپردازد.<span dir="LTR" style="font-size: 10pt; mso-ascii-font-family: " times="" new="" roman";="" mso-ascii-theme-font:="" major-bidi;="" mso-fareast-font-family:="" calibri;="" mso-fareast-theme-font:="" minor-latin;="" mso-hansi-font-family:="" "times="" mso-hansi-theme-font:="" mso-bidi-font-family:="" "b="" nazanin";"="">