یکی از مشکلات فزاینده موجود در بحث انرژی، روند کاهشی منابع تجدیدناپذیر است. این مساله ایجاب می‌کند که به دنبال انرژی‌های جایگزین که اثرات مخرب زیست‌محیطی کمتری داشته و همچنین قابلیت تجدید داشته باشد باشیم. در این میان انرژی خورشیدی یکی از مهم‌ترین و پاکترین انواع انرژی‌های تجدیدپذیر در دنیاست. استان سیستان و بلوچستان به دلیل قرار گرفتن در عرض‌های پایین‌ از ساعات آفتابی زیادی در طول سال برخوردار است. لذا این پژوهش با هدف پهنه‌بندی و مکان‌یابی نقاط مستعد برای استقرار پنل های خورشیدی با تکیه بر فراسنج‌های اقلیمی در این استان انجام شده است. در ابتدا لایه های مجموع ساعات آفتابی سالانه، تعداد روزهای ابری در سال، تعداد روزهای بارانی، تعداد روزهای گرد و غباری، میانگین سالانه رطوبت نسبی، ارتفاع و مجموع بارندگی سالانه به عنوان مهم‌ترین عوامل اقلیمی موثر بر میزان تابش خورشیدی در محیط GIS تولید شدند. در ادامه این لایه‌ها از طریق مدل همپوشانی وزنی با هم تلفیق شده و لایه پهنه های مناسب جهت استقرار پنل های خورشیدی در استان تهیه گردید. نتایج نشان داد که 23/14 درصد از مساحت استان در محدوده بسیار مطلوب، 79/28 درصد در محدوده مطلوب، 86/27 درصد در محدوده متوسط و 10/29 درصد از کل مساحت استان در محدوده نامطلوب و بسیار نامطلوب از لحاظ استقرار پنل های خورشیدی قرار دارد. بهترین مکان برای بهره‌برداری از انرژی خورشیدی شهرستان سراوان و سیب سوران و پس از آن شهرهای خاش، ایرانشهر و بخش‌هایی از زهک و نیکشهر تشخیص داده شدند.