در این مطالعه با استفاده از روش اقتصادسنجی متوسط­گیری بیزی به بررسی رابطه بین 16متغیر مؤثر بر رشد اقتصادی ایران طی سال‌های (1393-1340) پرداخته­ایم. نتایج مبنی بر احتمال شمول متغیرها در الگو حاکی از آن است که نسبت سرمایه­گذاری به تولید، نرخ رشد جمعیت (با علامت منفی)، رشد واردات کالاهای سرمایه­ای، رشد نیروی کار و رشد واردات کالاهای واسطه­ای به ترتیب رتبه اول تا پنجم را در رشد اقتصادی ایران به خود اختصاص داده­اند. از طرف دیگر رابطه با اهمیتی بین مصرف انرژی و رشد تولید غیرنفتی در ایران با توجه به احتمال پایین حضور این متغیر در الگو مشاهده نمی­شود. لذا سیاست­های صرفه­جویی در مصرف انرژی تهدیدی برای رشد اقتصادی به حساب نمی­آید.